Τρέχω σαν κυνηγημένη τον ήλιο να βρω...
Όχι τον σκοτεινό...
Αλλά εκείνον που θα μου χαρίσει την ελευθερία της σκέψης, της κίνησης, της καρδιάς...
Μα το ποτάμι κλαίει...
Το φεγγάρι έκρυψε το ασημένιο φως του...
Και εγώ ζω...
Ζω μία ζωή μίζερη , ένα όνειρο που πάει να ξεχαστεί...
Οι ώρες περνούν...
Οι μέρες φεύγουν...
Και τρέχω στα βουνά σαν αετός τη λύση να βρω...
Άραγε αξίζει ;;;
Η ζωή μου δεν πουλιέται...
Το μέλλον όμως ξεγελάει...
Τα δάκρυα μου τρέχουν...
Και με καίνε...
Τ'αφήνω όμως να με κάψουν...
Πρέπει να υπομείνω το μαρτύριο για να έρθει το σωτήριο αύριο...
Μα κανείς δεν με λυπάται ;;;
Ρίχτηκα μόνη μου στον λάκκο της φωτιάς...
Άραγε θα επιζήσω ;;;
Πρέπει να διαλέξω...
Βοήθησε με να ανέβω...
Σ'ευχαριστώ...
Τώρα περπατάω στον παράδεισο...
Επιτέλους λουλούδια...
Τι όμορφα μπουμπούκια!!!
Τα χαϊδεύω...
Ωχχχ...Μία αστραπή...
Μα που πήγαν τα ροδοπέταλλα ;;;
Που βρέθηκαν τα αγκάθια ;;;
Πόνε σ'αγαπώ...
Σ'αγαπώ όπως την απουσία...
Για αυτό θα σε νικήσω...
Θα σε νικήσω γιατί έχω φύλακα οδηγό την αγάπη μου...
Έχω τα αστέρια,έχω την γη,τον ουρανό,την πλάση ολόκληρη!!!
Τελικά το αποφάσισα..
Θα επιζήσω..Γιατί...
ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ....